تفلون و يا تفلون صنعتي موضوعي است كه وقتي صحبت ازآن پيش مي آيد به قابلمه ها و تابه هاي آشپزخانه ي خود فكر مي كنيم. اما اين پوشش طي چه تاريخچه اي تحت عنوان پوشش ظروف به دست ما رسيده؟
در سال ۱۹۳۸ يك شركت آمريكايي به نام دوپونت ماده‌اي پليمري تحت عنوان پلي‌تترافلئورواتيلن (PTFE) را روانه ي صنعت ساخت ظروف كرد كه از اداره ي نظارت بر غذا و داروي آمريكا مورد تاييد قرار گرفت. ماده اي كه تغييري شگرف در صنعت ظروف پخت و پز ايجاد كرد و پايه اي شد براي ساخت ظروفي به نام تفلون كه امروزه در آشپزخانه ها وجود دارد. تفلون ماده اي شيميايي به نام پلي تترا فلوئورو اتيلن (PTFE) است كه از نظر ساختار شيميايي زنجيره‌اي از اتم هاي كربن احاطه شده توسط اتم هاي فلوئور مي باشد. به دليل وجود همين اتم هاي فلوئور و است كه چيزي به تفلون نمي چسبد و به حرارت مقاوم است. براي اطلاعت بيشتر راجع به اين ماده و ساختارش اينجا را بخوانيد.
تفلون، همچنان پيشرو در نچسبي
قابلمه و تابه هايي كه با پوشش تفلون در بازار موجودند چند ويژگي دارند. مهمترين ويژگي آن ها كه باعث شد با عنوان “ظروف نچسب” هم در بازار شناخته شوند خاصيت نچسب بودن آن هاست كه موجب مصرف كم روغن به هنگام طبخ هم مي شود و در اين امر نسبت به تمامي جنس و پوشش ها يكه تاز است. ديگر ويژگي آن مقاومت بالا در برابر حرارت و مواد شيميايي است.
آيا تفلون مخل سلامتي است؟!
به گفته ي تبيان و به نقل از دكتر كشاورز، براي ساخت پوشش تفلون صنعتي از فلزي سنگين به نام كادميوم استفاده مي شود كه به مرور و هنگام طبخ وارد غذا شده كه براي سلامتي مضر بوده و منجر به بيماري هاي خطرناك، كوتاهي قد و كم خوني مي شود.
در همين راستا و به نقل از همان منبع مهندس رفيعي از كارشناسان يكي از كارخانه هاي تفلون سازي، كادميوم ماده اي است كه براي رنگ بدنه ي اين ظروف كه اغلب هم قرمز هستند استفاده مي شده كه اكنون استفاده از آن هم ممنوع شده و براي رنگ بدنه ي ظروف هم به كار برده نمي شود.
محققان دانشگاه تورنتو مي گويند تفلون در اثر حرارت گازي سمي تحت عنوان HF متصاعد مي كند كه براي سلامتي زيان آور است.
اين در حالي است شركت دپونت مي گويد پوشش هاي نچسب تا دماي ۲۵۰ درجه سانتي گراد تجزيه نمي شوند و اين پوشش ها تا دماي ۲۶۰ درجه ي سانتي گراد مقاومند.
شركت دوپونت در ابتدا از PFOA استفاده مي كرد كه در حين توليد براي كارگران خط توليد كه آن را استشمام مي كردند خطرناك بود. و در دماي بالا هنگام طبخ هم ضررهايي به همراه داشت كه امروزه دوپونت اين كار را نمي كند و جِنيكس را جايگزين PFOA كرده، هرچند ايراداتي به آن هم وارد شده اما به مراتب بهتر از PFOA است و معايب آن را ندارد.
ظروف با پوشش تفلون با دو نوع دولايه و سه لايه در بازار موجودند. از آنجايي كه تفلون نچسب است و به خوبي به بدنه ي آلومينيومي ظرف نمي چسبد، ابتدا لايه اي از نوعي پليمر كه داراي ذرات چسبنده است روي سطح ظرف قرار مي گيرد و سپس لايه اي تفلون روي آن. لايه اي نخست، بستر چسبندگي لازم براي پوشش نهايي و ثابت شدن آن داخل ظرف را فراهم مي كند.
در تفلون صنعتي سه لايه نيز همين فرايند وجود دارد با اين تفاوت كه لايه اي سوم كه داراي ذرات سخت است روي تفلون قرار مي گيرد تا مقاومت برابر سايش و استحكام آن را بيشتر كند.
شركت هاي ارائه دهنده ي مواد تفلون استاندارد
به جز دوپونت شركت هاي معتبري كه امروزه مواد تفلون را به توليدكنندگان ظروف تفلون ارائه مي دهند Ilag در كشور سوئيس، Whitford در ايتاليا، Greblon در كشور آلمان، Pfluon در چين است. از شركت هاي ايراني كه تفلوني قابل قبول و مورد تاييد ارائه مي دهد مي توان” ره فلون” را نام برد.
تفلون و يا تفلون صنعتي موضوعي است كه وقتي صحبت ازآن پيش مي آيد به قابلمه ها و تابه هاي آشپزخانه ي خود فكر مي كنيم. اما اين پوشش طي چه تاريخچه اي تحت عنوان پوشش ظروف به دست ما رسيده؟
در سال ۱۹۳۸ يك شركت آمريكايي به نام دوپونت ماده‌اي پليمري تحت عنوان پلي‌تترافلئورواتيلن (PTFE) را روانه ي صنعت ساخت ظروف كرد كه از اداره ي نظارت بر غذا و داروي آمريكا مورد تاييد قرار گرفت. ماده اي كه تغييري شگرف در صنعت ظروف پخت و پز ايجاد كرد و پايه اي شد براي ساخت ظروفي به نام تفلون كه امروزه در آشپزخانه ها وجود دارد. تفلون ماده اي شيميايي به نام پلي تترا فلوئورو اتيلن (PTFE) است كه از نظر ساختار شيميايي زنجيره‌اي از اتم هاي كربن احاطه شده توسط اتم هاي فلوئور مي باشد. به دليل وجود همين اتم هاي فلوئور و است كه چيزي به تفلون نمي چسبد و به حرارت مقاوم است. براي اطلاعت بيشتر راجع به اين ماده و ساختارش اينجا را بخوانيد.
تفلون، همچنان پيشرو در نچسبي
قابلمه و تابه هايي كه با پوشش تفلون در بازار موجودند چند ويژگي دارند. مهمترين ويژگي آن ها كه باعث شد با عنوان “ظروف نچسب” هم در بازار شناخته شوند خاصيت نچسب بودن آن هاست كه موجب مصرف كم روغن به هنگام طبخ هم مي شود و در اين امر نسبت به تمامي جنس و پوشش ها يكه تاز است. ديگر ويژگي آن مقاومت بالا در برابر حرارت و مواد شيميايي است.
آيا تفلون مخل سلامتي است؟!
به گفته ي تبيان و به نقل از دكتر كشاورز، براي ساخت پوشش تفلون صنعتي از فلزي سنگين به نام كادميوم استفاده مي شود كه به مرور و هنگام طبخ وارد غذا شده كه براي سلامتي مضر بوده و منجر به بيماري هاي خطرناك، كوتاهي قد و كم خوني مي شود.
در همين راستا و به نقل از همان منبع مهندس رفيعي از كارشناسان يكي از كارخانه هاي تفلون سازي، كادميوم ماده اي است كه براي رنگ بدنه ي اين ظروف كه اغلب هم قرمز هستند استفاده مي شده كه اكنون استفاده از آن هم ممنوع شده و براي رنگ بدنه ي ظروف هم به كار برده نمي شود.
محققان دانشگاه تورنتو مي گويند تفلون در اثر حرارت گازي سمي تحت عنوان HF متصاعد مي كند كه براي سلامتي زيان آور است.
اين در حالي است شركت دپونت مي گويد پوشش هاي نچسب تا دماي ۲۵۰ درجه سانتي گراد تجزيه نمي شوند و اين پوشش ها تا دماي ۲۶۰ درجه ي سانتي گراد مقاومند.
شركت دوپونت در ابتدا از PFOA استفاده مي كرد كه در حين توليد براي كارگران خط توليد كه آن را استشمام مي كردند خطرناك بود. و در دماي بالا هنگام طبخ هم ضررهايي به همراه داشت كه امروزه دوپونت اين كار را نمي كند و جِنيكس را جايگزين PFOA كرده، هرچند ايراداتي به آن هم وارد شده اما به مراتب بهتر از PFOA است و معايب آن را ندارد.
ظروف با پوشش تفلون با دو نوع دولايه و سه لايه در بازار موجودند. از آنجايي كه تفلون نچسب است و به خوبي به بدنه ي آلومينيومي ظرف نمي چسبد، ابتدا لايه اي از نوعي پليمر كه داراي ذرات چسبنده است روي سطح ظرف قرار مي گيرد و سپس لايه اي تفلون روي آن. لايه اي نخست، بستر چسبندگي لازم براي پوشش نهايي و ثابت شدن آن داخل ظرف را فراهم مي كند.
در تفلون صنعتي سه لايه نيز همين فرايند وجود دارد با اين تفاوت كه لايه اي سوم كه داراي ذرات سخت است روي تفلون قرار مي گيرد تا مقاومت برابر سايش و استحكام آن را بيشتر كند.
شركت هاي ارائه دهنده ي مواد تفلون استاندارد
به جز دوپونت شركت هاي معتبري كه امروزه مواد تفلون را به توليدكنندگان ظروف تفلون ارائه مي دهند Ilag در كشور سوئيس، Whitford در ايتاليا، Greblon در كشور آلمان، Pfluon در چين است. از شركت هاي ايراني كه تفلوني قابل قبول و مورد تاييد ارائه مي دهد مي توان” ره فلون” را نام برد.
تاريخچه